56. Jakie są metody pomiaru ropy naftowej?
Ropa naftowa jest złożoną mieszaniną złożoną z alkanów, cykloalkanów, węglowodorów aromatycznych, węglowodorów nienasyconych oraz niewielkich ilości tlenków siarki i azotu. W normach jakości wody ropa naftowa jest wymieniona jako wskaźnik toksykologiczny i sensoryczny dla człowieka wskaźnik ochrony organizmów wodnych, ponieważ substancje ropopochodne mają ogromny wpływ na organizmy wodne. Gdy zawartość ropy naftowej w wodzie wynosi od 0,01 do 0,1 mg/l, będzie to zakłócać żerowanie i rozmnażanie organizmów wodnych. Dlatego też normy jakości wody rybackiej obowiązujące w moim kraju nie mogą przekraczać 0,05 mg/l, normy wody do nawadniania w rolnictwie nie mogą przekraczać 5,0 mg/l, a kompleksowe normy dotyczące odprowadzania ścieków wtórnych nie mogą przekraczać 10 mg/l. Generalnie zawartość ropy naftowej w ściekach wpływających do zbiornika napowietrzającego nie może przekraczać 50 mg/l.
Ze względu na złożony skład i bardzo zróżnicowane właściwości ropy naftowej, a także ograniczenia metod analitycznych, trudno jest ustalić jednolity standard mający zastosowanie do poszczególnych składników. Jeżeli zawartość oleju w wodzie wynosi >10 mg/L, do oznaczania można zastosować metodę grawimetryczną. Wadą jest to, że operacja jest skomplikowana, a lekki olej łatwo traci się podczas odparowywania i suszenia eteru naftowego. Gdy zawartość oleju w wodzie wynosi 0,05 ~ 10 mg/l, do pomiaru można zastosować niedyspersyjną fotometrię w podczerwieni, spektrofotometrię w podczerwieni i spektrofotometrię w ultrafiolecie. Niedyspersyjna fotometria w podczerwieni i fotometria w podczerwieni to krajowe standardy badań ropy naftowej. (GB/T16488-1996). Spektrofotometria UV stosowana jest głównie do analizy zapachowych i toksycznych węglowodorów aromatycznych. Odnosi się do substancji, które można ekstrahować eterem naftowym i które mają właściwości absorpcyjne przy określonych długościach fal. Nie obejmuje wszystkich rodzajów ropy naftowej.
57. Jakie są środki ostrożności podczas pomiaru poziomu ropy naftowej?
Czynnikiem ekstrakcyjnym stosowanym w dyspersyjnej fotometrii w podczerwieni i fotometrii w podczerwieni jest czterochlorek węgla lub trichlorotrifluoroetan, a środkiem ekstrakcyjnym stosowanym w metodzie grawimetrycznej i spektrofotometrii ultrafioletowej jest eter naftowy. Te środki ekstrakcyjne są toksyczne i należy się z nimi obchodzić ostrożnie, pod wyciągiem.
Olejem wzorcowym powinien być eter naftowy lub ekstrakt czterochlorku węgla z monitorowanych ścieków. Czasami można zastosować także inne uznane standardowe produkty naftowe lub n-heksadekan, izooktan i benzen w proporcji 65:25:10. Formułowane na podstawie stosunku objętości. Eter naftowy używany do ekstrakcji oleju wzorcowego, rysowania krzywych wzorcowych oleju i pomiaru próbek ścieków powinien pochodzić z tego samego numeru partii, w przeciwnym razie wystąpią błędy systematyczne wynikające z różnych wartości ślepych prób.
Do pomiaru oleju wymagane jest oddzielne pobieranie próbek. Zwykle do butelki do pobierania próbek używa się szklanej butelki z szeroką szyjką. Nie wolno używać butelek plastikowych, a próbka wody nie może wypełnić butelki do pobierania próbek i powinna być na niej szczelina. Jeżeli próbki wody nie można zbadać tego samego dnia, można dodać kwas solny lub siarkowy w celu ustalenia wartości pH<2 to inhibit the growth of microorganisms, and stored in a 4oc refrigerator. piston on separatory funnel cannot be coated with oily grease such as vaseline.
58. Jakie są wskaźniki jakości wody pod kątem obecności pospolitych metali ciężkich oraz nieorganicznych, niemetalicznych substancji toksycznych i szkodliwych?
Powszechnie stosowane metale ciężkie i nieorganiczne, niemetalowe, toksyczne i szkodliwe substancje w wodzie obejmują głównie rtęć, kadm, chrom, ołów i siarczki, cyjanki, fluor, arsen, selen itp. Te wskaźniki jakości wody są toksyczne i nie wpływają na zdrowie ludzkie lub chronią życie wodne . wskaźniki fizyczne. Krajowa kompleksowa norma dotycząca odprowadzania ścieków (GB 8978-1996) zawiera rygorystyczne przepisy dotyczące wskaźników zrzutu ścieków zawierających te substancje.
W przypadku oczyszczalni ścieków, których woda dopływająca zawiera te substancje, należy dokładnie sprawdzić zawartość tych toksycznych i szkodliwych substancji w wodzie dopływającej oraz na ściekach z osadnika wtórnego, aby upewnić się, że spełnione są normy dotyczące zrzutów. Po stwierdzeniu, że dopływająca woda lub ścieki przekraczają normę, należy natychmiast podjąć działania, aby zapewnić jak najszybsze osiągnięcie przez ścieki normy, poprzez wzmocnienie oczyszczania wstępnego i dostosowanie parametrów operacyjnych oczyszczania ścieków. W konwencjonalnym wtórnym oczyszczaniu ścieków siarczki i cyjanki to dwa najczęstsze wskaźniki jakości wody zawierające nieorganiczne, niemetaliczne, toksyczne i szkodliwe substancje.
59.Ile form siarczków występuje w wodzie?
Głównymi formami siarki występującymi w wodzie są siarczany, siarczki i siarczki organiczne. Wśród nich siarczek ma trzy formy: H2S, HS- i S2-. Ilość każdej formy zależy od wartości pH wody. W warunkach kwaśnych Gdy wartość pH jest wyższa niż 8, występuje głównie w postaci H2S. Gdy wartość pH jest większa niż 8, występuje głównie w postaci HS- i S2-. Wykrycie siarczku w wodzie często wskazuje, że została ona skażona. Ścieki odprowadzane z niektórych gałęzi przemysłu, zwłaszcza rafinacji ropy naftowej, często zawierają pewną ilość siarczków. Pod działaniem bakterii beztlenowych siarczany zawarte w wodzie mogą również zostać zredukowane do siarczków.
Należy dokładnie zbadać zawartość siarczków w ściekach z odpowiednich części systemu oczyszczania ścieków, aby zapobiec zatruciu siarkowodorem. Zwłaszcza w przypadku wody wlotowej i wylotowej jednostki odsiarczania odpędzającego zawartość siarczków bezpośrednio odzwierciedla działanie jednostki odpędzającej i jest wskaźnikiem kontrolnym. Aby zapobiec nadmiernej zawartości siarczków w naturalnych zbiornikach wodnych, krajowa kompleksowa norma dotycząca odprowadzania ścieków stanowi, że zawartość siarczków nie może przekraczać 1,0 mg/l. W przypadku stosowania aerobowego wtórnego biologicznego oczyszczania ścieków, jeśli stężenie siarczków w dopływającej wodzie jest niższe niż 20 mg/l, aktywny składnik Jeśli wydajność osadu jest dobra, a pozostały osad jest odprowadzany na czas, zawartość siarczków w wodzie osadnika wtórnego może osiągnąć standard. Należy regularnie monitorować zawartość siarczków w ściekach z osadnika wtórnego w celu sprawdzenia, czy ścieki spełniają normy i ustalenia, w jaki sposób można dostosować parametry operacyjne.
60. Ile metod powszechnie stosuje się do wykrywania zawartości siarczków w wodzie?
Powszechnie stosowane metody wykrywania zawartości siarczków w wodzie obejmują spektrofotometrię błękitu metylenowego, spektrofotometrię p-amino N, N-dimetyloaniliny, metodę jodometryczną, metodę elektrody jonowej itp. Wśród nich krajową standardową metodą oznaczania siarczków jest spektrofotometria błękitu metylenowego. Fotometria (GB/T16489-1996) i bezpośrednia spektrofotometria barwna (GB/T17133-1997). Granice wykrywalności tych dwóch metod wynoszą odpowiednio 0,005 mg/l i 0,004 mg/l. Gdy próbka wody nie jest rozcieńczona, w tym przypadku najwyższe wykrywalne stężenia wynoszą odpowiednio 0,7 mg/L i 25 mg/L. Zakres stężeń siarczków mierzonych metodą spektrofotometrii p-amino N,N dimetyloaniliny (CJ/T60–1999) wynosi 0,05 ~ 0,8 mg/l. Dlatego powyższa metoda spektrofotometrii nadaje się tylko do wykrywania niskiej zawartości siarczków. Wodnisty. W przypadku wysokiego stężenia siarczków w ściekach można zastosować metodę jodometryczną (HJ/T60-2000 i CJ/T60-1999). Zakres stężeń wykrywanych metodą jodometryczną wynosi 1 ~ 200 mg/l.
Gdy próbka wody jest mętna, zabarwiona lub zawiera substancje redukujące, takie jak SO32-, S2O32-, merkaptany i tioetery, będzie to poważnie zakłócać pomiar i wymaga wstępnego oddzielenia w celu wyeliminowania zakłóceń. Powszechnie stosowaną metodą wstępnej separacji jest zakwaszanie-odpędzanie-absorpcja. Prawo. Zasada jest taka, że po zakwaszeniu próbki wody siarczek występuje w stanie molekularnym H2S w kwaśnym roztworze i jest przedmuchiwany gazem, następnie absorbowany przez ciecz absorpcyjną, a następnie mierzony.
Specyficzna metoda polega na pierwszym dodaniu EDTA do próbki wody w celu skompleksowania i ustabilizowania większości jonów metali (takich jak Cu2+, Hg2+, Ag+, Fe3+), aby uniknąć zakłóceń spowodowanych reakcją pomiędzy tymi jonami metali i jonami siarczkowymi; dodać także odpowiednią ilość chlorowodorku hydroksyloaminy, który może skutecznie zapobiegać reakcjom utleniania i redukcji pomiędzy substancjami utleniającymi a siarczkami w próbkach wody. Podczas wydmuchiwania H2S z wody stopień odzysku jest znacznie wyższy przy mieszaniu niż bez mieszania. Szybkość odzyskiwania siarczku może osiągnąć 100% przy mieszaniu przez 15 minut. Gdy czas odpędzania przy mieszaniu przekracza 20 minut, stopień odzysku nieznacznie maleje. Dlatego odpędzanie zwykle prowadzi się mieszając, a czas odpędzania wynosi 20 minut. Gdy temperatura łaźni wodnej wynosi 35-55oC, stopień odzysku siarczków może osiągnąć 100%. Gdy temperatura łaźni wodnej przekracza 65oC, stopień odzysku siarczku nieznacznie maleje. Dlatego też optymalną temperaturę kąpieli wodnej zazwyczaj wybiera się w zakresie od 35 do 55oC.
61. Jakie są inne środki ostrożności przy oznaczaniu siarczków?
⑴ Ze względu na niestabilność siarczku w wodzie, podczas pobierania próbek wody nie można napowietrzać ani gwałtownie mieszać punktu poboru próbki. Po zebraniu należy dodać roztwór octanu cynku w odpowiednim czasie, aby uzyskać zawiesinę siarczku cynku. Jeżeli próbka wody jest kwaśna, należy dodać roztwór zasadowy, aby zapobiec wydzielaniu się siarkowodoru. Po zapełnieniu próbki wody butelkę należy jak najszybciej zakorkować i przesłać do laboratorium w celu analizy.
⑵ Bez względu na metodę zastosowaną do analizy, próbki wody należy poddać wstępnej obróbce, aby wyeliminować zakłócenia i poprawić poziom wykrywalności. Obecność barwników, zawiesin, SO32-, S2O32-, merkaptanów, tioeterów i innych substancji redukujących będzie miała wpływ na wyniki analizy. Metody eliminacji interferencji tych substancji mogą wykorzystywać separację wydzieleniową, separację nadmuchową, wymianę jonową itp.
⑶ Woda używana do rozcieńczania i przygotowywania roztworów odczynników nie może zawierać jonów metali ciężkich, takich jak Cu2+ i Hg2+, w przeciwnym razie wyniki analizy będą niższe ze względu na powstawanie siarczków nierozpuszczalnych w kwasach. Dlatego nie należy używać wody destylowanej pochodzącej z gorzelni metalowych. Najlepiej używać wody dejonizowanej. Lub woda destylowana ze szklanego destylatora.
⑷Podobnie śladowe ilości metali ciężkich zawarte w roztworze absorpcyjnym octanu cynku również będą miały wpływ na wyniki pomiaru. Można dodać kroplami 1 ml nowo przygotowanego roztworu siarczku sodu o stężeniu 0,05 mol/l do 1 l roztworu absorpcyjnego octanu cynku, odpowiednio wstrząsając i pozostawić na noc. , następnie obracaj i wstrząśnij, następnie przefiltruj przez drobnoziarnistą bibułę ilościową i wyrzuć filtrat. Może to wyeliminować zakłócenia śladowych metali ciężkich w roztworze absorpcyjnym.
⑸Roztwór wzorcowy siarczku sodu jest wyjątkowo niestabilny. Im niższe stężenie, tym łatwiej jest to zmienić. Należy go przygotować i skalibrować bezpośrednio przed użyciem. Powierzchnia kryształu siarczku sodu użytego do przygotowania roztworu wzorcowego często zawiera siarczyn, co powoduje błędy. Najlepiej używać kryształów o dużych cząstkach i przed ważeniem szybko przepłukać je wodą w celu usunięcia siarczynu.
Czas publikacji: 04 grudnia 2023 r
