62.Jakie są metody pomiaru cyjanku?
Powszechnie stosowanymi metodami analizy cyjanku są miareczkowanie wolumetryczne i spektrofotometria. Odpowiednio GB7486-87 i GB7487-87 określają metody oznaczania cyjanku całkowitego i cyjanku. Metoda miareczkowania wolumetrycznego jest odpowiednia do analizy próbek wody z cyjankiem o wysokim stężeniu, w zakresie pomiarowym od 1 do 100 mg/L; metoda spektrofotometryczna obejmuje metodę kolorymetryczną kwasu izonikotynowego-pirazolonu oraz metodę kolorymetryczną arsyno-kwasu barbiturowego. Nadaje się do analizy próbek wody z cyjankiem o niskim stężeniu, w zakresie pomiarowym 0,004 ~ 0,25 mg/l.
Zasada miareczkowania wolumetrycznego polega na miareczkowaniu mianowanym roztworem azotanu srebra. Jony cyjankowe i azotan srebra wytwarzają rozpuszczalne jony kompleksowe cyjanku srebra. Nadmiar jonów srebra reaguje z roztworem wskaźnika chlorku srebra i roztwór zmienia kolor z żółtego na pomarańczowo-czerwony. Zasada spektrofotometrii polega na tym, że w warunkach obojętnych cyjanek reaguje z chloraminą T, tworząc chlorek cyjanu, który następnie reaguje z apirydyną, tworząc dialdehyd glutenowy, który reaguje z apirydynonem lub barbiną. Kwas tomowy wytwarza niebieski lub czerwono-fioletowy barwnik, a głębokość kolor jest proporcjonalny do zawartości cyjanku.
Zarówno w pomiarach miareczkowania, jak i spektrofotometrii występują pewne czynniki zakłócające i zwykle wymagane są środki obróbki wstępnej, takie jak dodanie określonych środków chemicznych i wstępna destylacja. Gdy stężenie substancji zakłócających nie jest zbyt duże, cel można osiągnąć jedynie poprzez destylację wstępną.
63. Jakie są środki ostrożności podczas pomiaru cyjanku?
⑴Cyjanek jest wysoce toksyczny, arsen jest również toksyczny. Podczas czynności analitycznych należy zachować szczególną ostrożność i należy je przeprowadzać pod wyciągiem, aby uniknąć zanieczyszczenia skóry i oczu. Gdy stężenie substancji zakłócających w próbce wody nie jest zbyt duże, cyjanek prosty przekształca się w cyjanowodór i uwalnia z wody poprzez wstępną destylację w warunkach kwaśnych, a następnie zbiera się go przez roztwór płuczący wodorotlenku sodu, a następnie prosty cyjanek przekształca się w cyjanowodór. Odróżnij cyjanek prosty od cyjanku złożonego, zwiększ stężenie cyjanku i obniż granicę wykrywalności.
⑵ Jeżeli stężenie substancji zakłócających w próbkach wody jest stosunkowo duże, należy w pierwszej kolejności podjąć odpowiednie działania w celu wyeliminowania ich skutków. Obecność utleniaczy spowoduje rozkład cyjanku. Jeśli podejrzewasz, że w wodzie znajdują się utleniacze, możesz dodać odpowiednią ilość tiosiarczanu sodu, aby wyeliminować jego zakłócenia. Próbki wody należy przechowywać w butelkach polietylenowych i poddać analizie w ciągu 24 godzin od pobrania. W razie potrzeby należy dodać stały wodorotlenek sodu lub stężony roztwór wodorotlenku sodu, aby zwiększyć wartość pH próbki wody do 12~12,5.
⑶ Podczas destylacji kwasowej siarczek może odparować w postaci siarkowodoru i zostać wchłonięty przez ciecz alkaliczną, dlatego należy go wcześniej usunąć. Istnieją dwa sposoby usuwania siarki. Jednym z nich jest dodanie utleniacza, który nie może utlenić CN- (takiego jak nadmanganian potasu) w warunkach kwaśnych w celu utlenienia S2-, a następnie go destylować; drugim jest dodanie odpowiedniej ilości stałego proszku CdCO3 lub CbCO3 w celu wytworzenia metalu. Siarczek wytrąca się, a osad odsącza się, a następnie destyluje.
⑷Podczas destylacji kwasowej mogą również odparować substancje oleiste. W tym momencie można użyć kwasu octowego (1+9) w celu dostosowania wartości pH próbki wody do 6~7, a następnie szybko dodać 20% objętości próbki wody do heksanu lub chloroformu. Ekstrahuj (nie wielokrotnie), następnie natychmiast użyj roztworu wodorotlenku sodu, aby podnieść wartość pH próbki wody do 12 ~ 12,5, a następnie destyluj.
⑸ Podczas kwaśnej destylacji próbek wody zawierających wysokie stężenia węglanów, dwutlenek węgla zostanie uwolniony i zebrany przez roztwór płuczący wodorotlenku sodu, co będzie miało wpływ na wyniki pomiarów. W przypadku napotkania ścieków węglanowych o wysokim stężeniu zamiast wodorotlenku sodu można zastosować wodorotlenek wapnia do utrwalenia próbki wody, dzięki czemu wartość pH próbki wody wzrośnie do 12 ~ 12,5, a po wytrąceniu supernatant wleje się do butelki na próbkę .
⑹ Podczas pomiaru cyjanku metodą fotometryczną wartość pH roztworu reakcyjnego wpływa bezpośrednio na wartość absorbancji koloru. Dlatego należy ściśle kontrolować stężenie alkaliów w roztworze absorpcyjnym i zwracać uwagę na pojemność buforową buforu fosforanowego. Po dodaniu określonej ilości buforu należy zwrócić uwagę czy możliwe jest osiągnięcie optymalnego zakresu pH. Ponadto po przygotowaniu buforu fosforanowego należy zmierzyć jego wartość pH za pomocą pehametru, aby sprawdzić, czy spełnia on wymagania, aby uniknąć dużych odchyleń spowodowanych zanieczyszczonymi odczynnikami lub obecnością krystalicznej wody.
⑺Zmiana zawartości dostępnego chloru w chlorku amonu T jest również częstą przyczyną niedokładnego oznaczenia cyjanku. Gdy nie następuje rozwój koloru lub rozwój koloru nie jest liniowy, a czułość jest niska, oprócz odchylenia wartości pH roztworu, często ma to związek z jakością chlorku amonu T. Dlatego też zawartość dostępnego chloru chlorku amonu T musi wynosić powyżej 11%. Jeżeli uległ rozkładowi lub po przygotowaniu wytrącił się mętny osad, nie można go ponownie wykorzystać.
64.Co to są biofazy?
W procesie tlenowego oczyszczania biologicznego, niezależnie od formy struktury i procesu, materia organiczna zawarta w ściekach ulega utlenieniu i rozkładowi na materię nieorganiczną w wyniku działań metabolicznych mikroorganizmów osadu czynnego i biofilmu w systemie oczyszczania. W ten sposób ścieki są oczyszczane. Jakość oczyszczonych ścieków zależy od rodzaju, ilości i aktywności metabolicznej mikroorganizmów tworzących osad czynny i biofilm. Projektowanie i codzienna obsługa obiektów oczyszczalni ścieków mają głównie na celu zapewnienie lepszych warunków życia mikroorganizmom osadu czynnego i biofilmu, aby mogły one wykazywać maksymalną żywotność metaboliczną.
W procesie biologicznego oczyszczania ścieków mikroorganizmy stanowią obszerną grupę: osad czynny składa się z różnorodnych mikroorganizmów, a różne mikroorganizmy muszą ze sobą oddziaływać i zamieszkiwać ekologicznie zrównoważone środowisko. Różne typy mikroorganizmów mają swoje własne zasady wzrostu w biologicznych systemach oczyszczania. Na przykład, gdy stężenie materii organicznej jest wysokie, dominują bakterie żywiące się materią organiczną i naturalnie posiadające największą liczbę mikroorganizmów. Kiedy liczba bakterii jest duża, nieuchronnie pojawią się pierwotniaki żerujące na bakteriach, a następnie pojawią się mikrometazoa żerujące na bakteriach i pierwotniaki.
Schemat wzrostu mikroorganizmów w osadzie czynnym pomaga zrozumieć jakość wody w procesie oczyszczania ścieków za pomocą mikroskopii mikrobiologicznej. Jeżeli podczas badania mikroskopowego zostanie wykryta duża liczba wiciowców, oznacza to, że stężenie materii organicznej w ściekach jest w dalszym ciągu wysokie i konieczne jest dalsze oczyszczanie; stwierdzenie w badaniu mikroskopowym pływających orzęsków oznacza, że ścieki zostały w pewnym stopniu oczyszczone; gdy w badaniu mikroskopowym wykryte zostaną orzęski osiadłe, gdy liczba pływających orzęsków jest niewielka, oznacza to, że w ściekach znajduje się bardzo mało materii organicznej i wolnych bakterii, a ścieki są prawie stabilne; jeśli pod mikroskopem zostaną znalezione wrotki, oznacza to, że jakość wody jest stosunkowo stabilna.
65.Co to jest mikroskopia biograficzna? jaka jest funkcja?
Mikroskopię biofazową można ogólnie stosować jedynie do oceny ogólnego stanu jakości wody. Jest to badanie jakościowe i nie może być stosowane jako wskaźnik kontroli jakości ścieków z oczyszczalni ścieków. W celu monitorowania zmian w sukcesji mikrofauny wymagane jest również regularne liczenie.
Głównymi składnikami biologicznego oczyszczania ścieków są osad czynny i biofilm. Wzrost, rozmnażanie, aktywność metaboliczna mikroorganizmów w osadzie oraz kolejność gatunków drobnoustrojów mogą bezpośrednio odzwierciedlać stan oczyszczania. W porównaniu z oznaczaniem stężenia materii organicznej i substancji toksycznych, mikroskopia biofazowa jest znacznie prostsza. W każdej chwili można zrozumieć zmiany i wzrost populacji oraz spadek liczebności pierwotniaków w osadzie czynnym, dzięki czemu można wstępnie ocenić stopień oczyszczenia ścieków czy jakość dopływającej wody. i czy warunki pracy są normalne. Dlatego też, oprócz stosowania środków fizycznych i chemicznych do pomiaru właściwości osadu czynnego, można również użyć mikroskopu do obserwacji indywidualnej morfologii, ruchu wzrostu i względnej ilości mikroorganizmów, aby ocenić działanie oczyszczania ścieków, tak aby wykryć nieprawidłowe odpowiednio wcześnie reagować na sytuacje i podejmować odpowiednie działania. Należy podjąć odpowiednie środki zaradcze, aby zapewnić stabilną pracę urządzenia zabiegowego i poprawić efekt zabiegu.
66. Na co zwrócić uwagę obserwując organizmy w małym powiększeniu?
Obserwacja w małym powiększeniu ma na celu obserwację pełnego obrazu fazy biologicznej. Należy zwrócić uwagę na wielkość kłaczków osadu, szczelność struktury osadu, zawartość galarety bakteryjnej i bakterii nitkowatych oraz stan wzrostu, a także zapisać i dokonać niezbędnych opisów. . Osady z dużymi kłaczkami osadu charakteryzują się dobrymi właściwościami sedymentacyjnymi i dużą odpornością na uderzenia dużych obciążeń.
Kłaczki osadów można podzielić na trzy kategorie ze względu na ich średnią średnicę: kłaczki osadów o średniej średnicy >500 µm nazywane są osadami gruboziarnistymi,<150 μm are small-grained sludge, and those between 150 500 medium-grained sludge. .
Właściwości kłaczków osadu dotyczą kształtu, struktury, szczelności kłaczków osadu oraz liczby bakterii nitkowatych w osadzie. Podczas badania mikroskopowego kłaczki osadu, które są w przybliżeniu okrągłe, można nazwać kłaczkami okrągłymi, a te, które całkowicie różnią się od kształtu okrągłego, nazywa się kłaczkami o kształcie nieregularnym.
Pustki sieciowe w kłaczkach połączone z zawiesiną na zewnątrz kłaczków nazywane są strukturami otwartymi, a te bez otwartych pustek nazywane są strukturami zamkniętymi. Bakterie micelarne w kłaczkach są ułożone gęsto, a te z wyraźnymi granicami pomiędzy krawędziami kłaczków a zawiesiną zewnętrzną nazywane są kłaczkami ścisłymi, natomiast te o niewyraźnych krawędziach nazywane są kłaczkami luźnymi.
Praktyka udowodniła, że okrągłe, zamknięte i zwarte kłaczki łatwo koagulują i zagęszczają między sobą, a także mają dobre właściwości sedymentacyjne. W przeciwnym razie wydajność osadzania będzie słaba.
67. Na co powinniśmy zwrócić uwagę obserwując organizmy pod dużym powiększeniem?
Obserwując przy dużym powiększeniu, można lepiej zobaczyć cechy strukturalne mikrozwierząt. Podczas obserwacji należy zwrócić uwagę na wygląd i budowę wewnętrzną mikrozwierząt, np. czy w organizmie dżdżownic znajdują się komórki pokarmowe, ruch orzęsków itp. Obserwując grudki galaretki należy zwrócić uwagę na grubość i kolor galaretki, proporcja nowych grudek galaretki itp. Obserwując bakterie nitkowate, należy zwrócić uwagę, czy w bakteriach nitkowatych nie kumulują się substancje lipidowe i cząstki siarki. Jednocześnie należy zwrócić uwagę na rozmieszczenie, kształt i charakterystykę ruchu komórek bakterii nitkowatych, aby wstępnie ocenić rodzaj bakterii nitkowatych (dalsza identyfikacja bakterii nitkowatych). wymagają zastosowania soczewki olejowej i barwienia próbek osadu czynnego).
68. Jak klasyfikować mikroorganizmy nitkowate podczas obserwacji fazy biologicznej?
Mikroorganizmy nitkowate w osadzie czynnym obejmują bakterie nitkowate, grzyby nitkowate, algi nitkowate (cyjanobakterie) i inne komórki, które są połączone i tworzą plechy nitkowate. Wśród nich najczęstsze są bakterie nitkowate. Razem z bakteriami z grupy koloidalnej stanowi główny składnik kłaczków osadu czynnego. Bakterie nitkowate mają silną zdolność utleniania i rozkładu materii organicznej. Jednakże, ze względu na dużą powierzchnię właściwą bakterii nitkowatych, gdy bakterie nitkowate w osadzie przekraczają masę galarety bakteryjnej i dominują we wzroście, bakterie nitkowate będą przemieszczać się z kłaczków do osadu. Zewnętrzne wydłużenie utrudni spójność pomiędzy kłaczkami i zwiększy wartość SV i SVI osadu. W ciężkich przypadkach spowoduje to ekspansję osadu. Dlatego też liczba bakterii nitkowatych jest najważniejszym czynnikiem wpływającym na skuteczność osadzania osadu.
W zależności od stosunku bakterii nitkowatych do galaretowatych w osadzie czynnym, bakterie nitkowate można podzielić na pięć stopni: ①00 – prawie brak bakterii nitkowatych w osadzie; Stopień ②± – w osadzie znajduje się niewielka ilość bakterii nitkowatych. Stopień ③+ – W osadzie znajduje się średnia liczba bakterii nitkowatych, a całkowita ilość jest mniejsza niż bakterii w masie galaretowej; Stopień ④++ – W osadzie znajduje się duża liczba bakterii nitkowatych, a całkowita ilość jest w przybliżeniu równa liczbie bakterii w masie galaretowej; Stopień ⑤++ – szkieletem kłaczków osadu są bakterie nitkowate, a liczba bakterii znacznie przewyższa liczbę bakterii miceli.
69. Na jakie zmiany w mikroorganizmach osadu czynnego należy zwrócić uwagę podczas obserwacji fazy biologicznej?
W osadzie czynnym oczyszczalni ścieków komunalnych występuje wiele rodzajów mikroorganizmów. Stosunkowo łatwo jest uchwycić stan osadu czynnego, obserwując zmiany w typach, kształtach, ilościach i stanach ruchu drobnoustrojów. Jednakże ze względu na jakość wody w osadzie czynnym oczyszczalni ścieków przemysłowych może nie być zaobserwowano niektórych mikroorganizmów, a nawet może w ogóle nie być ich w ogóle. Oznacza to, że fazy biologiczne różnych przemysłowych oczyszczalni ścieków znacznie się różnią.
⑴Zmiany w gatunkach drobnoustrojów
Rodzaje mikroorganizmów w osadzie będą się zmieniać w zależności od jakości wody i etapów eksploatacji. Na etapie uprawy osadu, w miarę stopniowego tworzenia się osadu czynnego, ścieki zmieniają się z mętnych w klarowne, a mikroorganizmy w osadzie podlegają regularnej ewolucji. Podczas normalnej pracy zmiany w składzie drobnoustrojów osadowych również podlegają pewnym zasadom, a zmiany warunków pracy można wywnioskować na podstawie zmian w składzie drobnoustrojów osadowych. Na przykład, gdy struktura osadu stanie się luźna, będzie więcej pływających orzęsków, a gdy zmętnienie ścieków ulegnie pogorszeniu, w dużych ilościach pojawią się ameby i wiciowce.
⑵Zmiany w statusie aktywności mikrobiologicznej
Kiedy zmienia się jakość wody, zmienia się także stan aktywności mikroorganizmów, a wraz ze zmianami w ściekach zmienia się nawet kształt mikroorganizmów. Biorąc za przykład rzymówki, prędkość kołysania się rzęsek, ilość pęcherzyków pokarmowych zgromadzonych w organizmie, wielkość pęcherzyków teleskopowych i inne kształty – wszystko to będzie się zmieniać wraz ze zmianami w środowisku wzrostu. Kiedy zawartość rozpuszczonego tlenu w wodzie jest zbyt wysoka lub zbyt niska, z głowy dzwonnika często wystaje wakuola. Kiedy w dopływającej wodzie znajduje się zbyt dużo substancji ogniotrwałych lub temperatura jest zbyt niska, zegarmistrzowie staną się nieaktywni, a w ich ciałach mogą gromadzić się cząsteczki jedzenia, co ostatecznie doprowadzi do śmierci owadów w wyniku zatrucia. Kiedy zmienia się wartość pH, rzęski na ciele zegarmistrza przestają się kołysać.
⑶Zmiany w liczbie mikroorganizmów
W osadzie czynnym występuje wiele rodzajów mikroorganizmów, ale zmiany w liczbie niektórych mikroorganizmów mogą również odzwierciedlać zmiany jakości wody. Na przykład bakterie nitkowate są bardzo pożyteczne, jeśli są obecne w odpowiednich ilościach podczas normalnej pracy, ale ich duża obecność doprowadzi do zmniejszenia liczby bakteryjnych mas galaretowatych, ekspansji osadu i złej jakości ścieków. Pojawienie się wiciowców w osadzie czynnym wskazuje, że osad zaczyna rosnąć i rozmnażać się, jednak wzrost liczby wiciowców jest często oznaką zmniejszonej skuteczności oczyszczania. Pojawienie się dużej liczby nicieni jest na ogół przejawem dojrzałego wzrostu osadu czynnego. W tym czasie efekt leczenia jest dobry, a jednocześnie można zobaczyć bardzo małą liczbę wrotków. Jeśli w osadzie czynnym pojawia się duża liczba wrotków, często oznacza to, że osad się starzeje lub jest nadmiernie utleniony, co może skutkować rozkładem osadu i pogorszeniem jakości ścieków.
Czas publikacji: 8 grudnia 2023 r
